54- «لَحْنِ الْقَوْل» سخن گفتن به کنایه و تعریض است و طرز گفتار و آهنگ آن بیانگر روحیه گوینده می‌باشد. تملّق‌گویی و ظاهرسازی‌های منافقان و خوش‌صحبتی و زبان چرب و نرمشان، که دیگران را جذب می‌کند، بارها در قرآن وصف شده است. از جمله در منافقون 4 (63:4) و بقره 204 (2:204) . امام علی(ع) نیز در وصف زبان‌بازی منافقون فرمود: من بر شما از پنهان دل‌ها بیم دارم که عالمِ زبانند؛ آن که چیزی می‌گوید که می‌پسندید و عملی می‌کند که نمی‌پسندید «...عَالِمِ اللِّسَانِ یَقُولُ مَا تَعْرِفُونَ وَیَفْعَلُ مَا تُنْکِرُونَ...» [نامه 27 نهج‌البلاغه].