إِن يَسْأَلْكُمُوهَا فَيُحْفِكُمْ تَبْخَلُوا وَيُخْرِجْ أَضْغَانَكُمْ
که اگر بخواهد و به جِدّ طلب کند،62 شما بُخل می‌ورزید و [خدا] کج‌اندیشی شما [=دنیاطلبی بخیلانه با ادّعای ایمان] را خارج [=برمَلا] می‌کند.63
62- «یُحْفِکُمْ» از «حَفَوَ»، اِحفاء، مبالغه و اصرار در درخواست است.
63- فعل «ضَغَنَ» در آیه 29 نیز آمده بود، با این تفاوت که در آنجا از بروز ریاکاری و دوگانگی شخصیتی کسانی در ادّعای ایمان و ارتباط با دشمنان سخن می‌گوید، و در اینجا از دوگانگی شخصیتی کسانی که به رغم ایمان بخل می‌ورزند و حاضر از گذشت مال نیستند.