لَّقَدْ رَضِيَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِينَ إِذْ يُبَايِعُونَكَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِي قُلُوبِهِمْ فَأَنزَلَ السَّكِينَةَ عَلَيْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِيبًا
همانا خدا از مؤمنان خشنود گردید،36 آنگاه که زیر آن تک درخت [در حُدیبیه] با تو بیعت کردند، پس [با این کار] آنچه را در دل‌شان بود شناخت [=تحقق عملی داد]، پس [به این خاطر] بر آنان آرامش37 [در مصاف خطرات] نازل کرد و پیروزی زودرسی را [در خیبر] نصیب آنها کرد.
36- رضایت و سَخَطَ [خشم] خدا مجازی است و خدا تأثیرپذیر از اعمال آدمیان نیست، همچنان که رضایت انسان نشانه انطباق چیزی با خواسته اوست، رضایت خدا نیز انطباق عمل بنده با مشیّت اوست.
37- رک به پاورقی 4 همین سوره.