وَهُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ عَنْهُم بِبَطْنِ مَكَّةَ مِن بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا
اوست که دستِ [تجاوز و کشتار] آنها از شما، و دست [انتقام] شما از آنها را در دل مکه40 بازداشت، بعد از آنکه بر آنها پیروزتان ساخت41 و خدا به آنچه می‌کنید بس آگاه است.
40- البته منطقه «حدیبیه»، که صلحنامه میان مشرکین و مسلمانان در آن مکان امضاء شد، حدود 20 کیلومتری مکه واقع است، ولی با توجه به سابقه نزدیک به 20 سال دشمنی قریش با پیامبر و پیروانش در جنگ‌های بدر و احد و احزاب، که جمع کثیری از دو طرف کشته شده بودند، حرکتِ مسلمانان با حداقل تجهیزات جنگی تا آستانه مکه در حدیبیه، عملا به قلب دشمن [بطن مکه] وارد شدن و ریسک شجاعانه‌ای بوده است.
41- منظور از جمله: «مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیهِمْ»، پیروزی نظامی نبود، بلکه مرعوب شدن دشمن در برابر تهور و توکل مسلمانان، به رسمیّت شناختن اسلام و امضای صلح‌نامه‌ای که باب ارتباط مسلمانان با سایر قبایل را می‌گشود، خود پیروزی بزرگی محسوب می‌شد.