قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُل لَّمْ تُؤْمِنُوا وَلَكِن قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا يَدْخُلِ الْإِيمَانُ فِي قُلُوبِكُمْ وَإِن تُطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا يَلِتْكُم مِّنْ أَعْمَالِكُمْ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
بادیه نشینان24 [=ایمان نیاموخته و تربیت نشده‌ها] گفتند: ایمان آوردیم! بگو: [شما هنوز] ایمان نیاورده‌اید، بلکه بگویید اسلام آورده‌ایم [=دست از جنگ و دشمنی برداشته و تسلیم حق شده‌ایم]، زیرا هنوز ایمان در دل‌های شما وارد نشده است [زیرا تربیت ایمانی تدریجی است و نیاز به تمرین و تکرار دارد] و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید [مطمئن باشید] ذره‌ای از اعمال شما نخواهد کاست،25 مسلماً خدا آمرزگاری مهربان است.
24- منظور از اعراب، نه نژاد عرب، بلکه بادیه نشینانی است که به دلیل دوری از شهر و زندگی اجتماعی، در تنهایی و تعصب و تنگ‌نظری‌های خود هنوز توفیق تربیت و رشد اخلاقی پیدا نکرده بودند. اعراب جمع اعرابی [بادیه نشین] است و عنوان «عَرَب» که به نژاد خاصی گفته می‌شود جمع ندارد.
25- «لا یَلِتْکُمْ» از ریشه «لیت»، کاستن از حق کسی و ناقص کردن آن است. به این معنی فقط یکبار در قرآن آمده است، اما «لَیْتَ» به معنای طمع و ایکاش چنین بود، به دفعات در قرآن تکرار شده است. شاید منظور از «لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا»، اطمینان بخشیدن به دریغ و افسوس نخوردن در آخرت باشد.