يَمُنُّونَ عَلَيْكَ أَنْ أَسْلَمُوا قُل لَّا تَمُنُّوا عَلَيَّ إِسْلَامَكُم بَلِ اللَّهُ يَمُنُّ عَلَيْكُمْ أَنْ هَدَاكُمْ لِلْإِيمَانِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
بر تو منّت می‌نهند که اسلام آورده‌اند! بگو: اسلامِ خود را بر من منّت منهید، بلکه اگر [در ادعای ایمانی] صادق هستید [باید فهمیده باشید] این خداست که با هدایت شما به ایمان، بر شما منّت [=نعمت گران] نهاده است.27
27- از نام‌های نیکوی خدا منّان است که بر بیکرانی نعمت‌های رهایی‌بخش او نسبت به بندگان، در انواع گرفتاری‌ها، حکایت می‌کند. چنین صفتی برای خدا نیکوست، چون حقیقت دارد، ولی منّت‌گذاری بندگان بر یکدیگر، نکوهیده است، چون هر آنچه دارند از آنِ خداست که به آنها امانت داده و منّت نهادن بر گرفتاران، اثر مثبت انفاق را خنثی می‌کند [بقره 264 (2:264) ].