يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَلَا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَـوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَن تَحْبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ
ای کسانی که ایمان آورده اید، صدای خود را از صدای پیامبر بالاتر نبرید [=نخواهید حرف شما شنیده شود] و آن طور که یکدیگر را بلند [=خودمانی] صدا میزنید، پیامبر را صدا نزنید،3 مبادا ندانسته، بدون آنکه [به عواقب چنین بی‌احترامی] آگاه باشید، اعمال شما تباه گردد.4
3- از 16 باری که کلمه «جَهْر» [به صورت اسم، فعل، معرفه و نکره] در قرآن آمده است، به استثنای یک مورد [حجرات 2 (49:2) ] که مفهوم بلند کردن صدا دارد، در بقیه موارد مفهوم آشکار کردن در آن غالب است.
4- اصطلاح «حبط اعمال»، که 16 بار در قرآن تکرار شده است، دلالت بر باطل و بی‌اثر شدن اعمال می‌کند. هر کس عملی می‌کند، به خاطر نتیجه و فایده‌ای است که از آن اراده کرده، پس عمل باید متناسب با مقصود و منطبق با قواعدی باشد که لازمه دستیابی به آن است. همچنانکه در تجارت اگر از قواعد علم اقتصاد و تجربیات کسب شده استفاده نکنیم، سود مورد انتظار به باد می‌رود.