إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِيمٌ

کسانی که صدای خود را نزد فرستاده خدا [به احترام رسالت] پایین می‌آورند،5 خدا دل‌های آنها را برای تقوا [=تسلط بر نفس] آزموده [=خالص کرده] است.6 برای آنهاست آمرزش الهی و اجری عظیم.

5- فعل «غَضَّ» در قرآن دو بار برای کوتاه کردن نگاه [نور 30 (24:30) و 31]، و دو بار در مورد کوتاه کردن صدا آمده است. مورد دیگر لقمان 19 (31:19) می‌باشد «وَاقْصِدْ فِی مَشْیِکَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ...».

6- معنای اصلی «امتحان»، قرار دادن سنگ نقره و برخی فلزات قیمتی در آتش است تا ناخالصی آن ذوب و زائل گردد، و «محنت»، گداختن نقره و پاک کردن آن از آلودگی می‌باشد. آدمی نیز در کوره ابتلائات و در بوته آزمایشات آبدیده و گوهر وجودی‌اش خالص می‌گردد. امتحان کردن دل‌های مؤمنین، به این معناست که خدا ناخالصی را از قلوبشان زدوده است.