فَإِذَا قَضَيْتُمُ الصَّلَاةَ فَاذْكُرُوا اللَّهَ قِيَامًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِكُمْ فَإِذَا اطْمَأْنَنتُمْ فَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَّوْقُوتًا
پس چون نماز را [در شرایط اضطراری، در حداقل زمان و ارکان] به پایان بردید، پس [به جبران تقلیل ارتباط معنوی] خدا را ایستاده و نشسته و به پهلو [آرمیده] یاد کنید، و زمانی که آرامش یافتید [و خوف و خطر حمله دشمن برطرف گردید]، نماز را [طبق معمول] به پا دارید که نماز برای مؤمنین به جِدّ فریضهای زمان بندی شده است. 237
237- نحوه اقامه نماز در جنگ علاوه بر این آیات، در آیات 238 (2:238) و 239 سوره بقره (2:239) تبیین شده است، با این تفاوت که آیات سوره نساء نحوه برگزاری نماز جماعت با امامت پیامبر(ص) را توضیح داده، و در سوره بقره شکل فُرادای آن را در میان پیاده نظام یا سواره نظام (رِجَالاً أَوْ رُکْبَانًا) تبیین کرده که در چنین حالتی نه رویکرد به قبله ممکن است و نه رکوع و سجود و قیام و قعود؛ همین که در بحبوحه جنگ دلها متوجه خدا باشد کفایت میکند. بقره 238 (2:238) و 239- «حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاهِ الْوُسْطَى وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِینَ فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالاً أَوْ رُکْبَانًا فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْکُرُوا اللهَ کَمَا عَلَّمَکُمْ مَا لَمْ تَکُونُوا تَعْلَمُونَ».