يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَى مِنَ الْقَـوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا

[آنها خیانت‌های خود را] از مردم پنهان می‌کنند [تا شرمگین نشوند] و از خدا پنهان نمی‌دارند 245 [شرم نمی‌کنند، نمی‌خواهند یا نمی‌توانند پنهان کنند] در حالی که او همواره با آنهاست، [حتی] موقعی که شبانه سخنانی خلاف رضای او [در دفاع ناحق از هم‌قبیله‌ای خود] در سر می‌پرورند، 246 و خدا همواره بر آنچه می‌کنند احاطه دارد.

245- در ترجمه‌ها به جمله «وَلاَ یَسْتَخْفُونَ مِنَ الله» معمولا فعل «نمی‌توانند» را اضافه می‌کنند، حال آنکه اگر ضرورت داشت، در آیه می‌آمد. به نظر می‌رسد در اینجا هدف از مخفی کردن، «شرم» از بی‌آبرویی و افشای کار خلاف است و مخفی کردن از خدا، بی‌شرمی در برابر او و بی‌خیالی از عواقب خیانت می‌باشد.

246- ر ک به پاورقی 183 همین سوره (4:81) .