وَمَن يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَى نَفْسِهِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا
و هرکس [با کوته فکری و تنگ‌نظری] خودپرستی کسب نماید، 247 جز این نیست که به زیان خویش [صفتی را] کسب کرده و خدا بسی دانای حکیم است.
247- در آیه 110 (4:110) آمده بود «وَمَن یَعْمَلْ سُوءًا...» و در این آیه آمده است «وَمَن یَکْسِبْ إِثْمًا...». اولی به عمل اشاره می‌کند و دومی به نتیجه عمل که در نفس آدمی نقش می‌بندد و «کسب» می‌گردد. انگیزه «عمل سوء»، خودخواهی و کوته فکری است که در اصطلاح قرآنی اثم نامیده می‌شود.