الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِندَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا
کسانی که [با ترک پیامبر و پیوستن به دشمنان] کافران را به جای مؤمنان به دوستی [=حمایت و سرپرستی] می‌گیرند! آیا عزّت [=برتری و غلبه] را نزد آنان می‌جویند؟ پس [بدانند] عزّت به تمامی از آنِ خداست. 303
303- «عِزَّت» دستِ برتر داشتن و شکست ناپذیری است. به زمین بلندی که آب آن را نمی‌پوشاند عِزاز، و به پادشاهان عزیز گفته می‌شود. در روزگار و سرزمین‌های نا اَمن، هرکسی می‌خواهد خود را به قدرتی و دستگاه و درباری ببندد تا از حوادث زمانه مصّون باشد. پناه بردن مشرکین به بُت‌ها نیز ریشه در همین پناهندگی تاریخی داشت (مریم 81 (19:81) - وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ آلِهَهً لِیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا). پناه بردن آن خائنین به مشرکان مدینه، به اتکاء حسابی بود که روی قدرت و غلبه ابوسفیانها بازکرده بودند. در کشور های استبداد زده نیز ایجاد ارتباطی با دستگاههای امنیتی و اطلاعاتی و سایر مراکز قدرت ناشی از همین نیاز است.