وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذًا مِّثْلُهُمْ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا

و در این کتاب [قرآن، این حکم] بر شما نازل شده است که چون شنیدید [در محفلی] آیات خدا مورد انکار و استهزای [گروهی] قرار می‌گیرد، با آنان منشینید تا به سخنی دیگر درآیند. 304 بی‌گمان در این صورت [با حضور رضایت‌آمیزتان] مانند آنان محسوب می‌شوید. محققاً خدا همگی منافقان و کافران را در جهنم گِرد می‌آورد. 305

304- حضور مؤمنین در جمعی که آیات خدا را به انکار و استهزاء می‌گیرند، از دید ناظران تأیید گروه منکران تلقی می‌شود. علاوه بر آن، منکران را نیز جرأت و جسارت بیشتر و سکوت‌کنندگان را ضعف و ذلّت می‌بخشد. تعیین مدت این روگردانی تا «به سخن دیگری مشغول شوند»، عدم ضرورت برخورد با استهزاء کنندگان آیات خدا و حتی قهر و ترک معاشرت با آنان را می‌رساند و مجوزی است برای نشستن با آنها در صورت ترک تمسخر و توهین! چنین آزادمنشی و سعه صدری، به راستی دلالت بر حفظ حرمت آزادی عقیده و بیان، حتی برای استهزاء کنندگان آیات خدا در قرآن می‌کند.

305- مخاطب این آیه مؤمنین‌اند، مشابه همین سفارش را در آیه 68 سوره انعام (6:68) خطاب به رسول مکرم اسلام می‌یابیم که در آنجا نیز به ترک موقت جلسه توصیه می‌کند، این اعتراضی است محترمانه و معقول نسبت به توهین به باورهای اساسی خود و عکس‌العملی دفاعی، بدون هیچ تعرضی در به هم زدن جلسه و حتی پاسخگویی به کفرگویی و استهزای آنها. این فرمان آزادمنشانه را مقایسه کنید با عکس‌العمل‌های خشن و خونین مسلمانان متعصّب و تنگ نظر نسبت به تبلیغات و تعرضات مسموم معاندین. وقتی در قانون اساسی ما برای توهین به مقدّسات (پیامبران و امامان و...) کیفر مرگ قرار داده‌اند، چه انتظاری از گروه‌های متعصّب و خشن می‌رود؟