إِن تُبْدُوا خَيْرًا أَوْ تُخْفُوهُ أَوْ تَعْفُوا عَن سُـوءٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ عَفُوًّا قَدِيرًا
اگر خیری را آشکار یا پنهان دارید، یا از رفتار بدی درگذرید، پس [بدانید] خدا بی‌گمان گذشت کننده قدیر [=به قدر و اندازه و حساب] است. 321
321- منظور این است که در مقدّرات و نظامات کنش و واکنشی روح و روان انسان، عفو کردن دیگران، کینه و انتقام را می‌زداید و شخص را سزاوار بخشش الهی می‌کند. این از آثار صفت قدیر است.