350- «سبط» را برخی اهل لغت انبساط در اولاد، یعنی تکثیر نسل دانسته‌اند و اسباط جمع آن است. گفته می‌شود اسباط بنی‌اسرائیل همان اولاد یعقوب، نوه ابراهیم خلیل می‌باشند. سبط بر کثرت نفرات، و قبیله از اقبال و روی کردن به قبله و هدفی معین حکایت دارد. برحسب آیه 160 سوره اعراف (7:160) بنی‌اسرائیل به تعداد پسران یعقوب به 12 شعبه تقسیم شدند و جمعیتی فزون یافتند. نزول وحی بر اسباط که در این آیه (و آیات 136 بقره (2:136) و 84 آل‌عمران (3:84) ) به آن اشاره شده است، مسلماً نمی‌تواند به همه آنها باشد، بلکه منظور برگزیدگانی ممتاز و شایسته رهبری از میان آنها می‌باشد.

351- در این آیه و آیه بعد، جریان جویبار وحی را همچون مراحل آموزشی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه در مسیر تاریخ به سه بخش تقسیم کرده است: 1- نوح و پیامبران پیش از او (ادریس، هود، صالح، لوط و...)، 2- پیامبران اُمت ابراهیم از دو فرزندش اسماعیل و اسحق، 3- پیامبران دوران بعدی بنی‌اسرائیل با رسالت موسی و عیسی و... در این سیر به گونه‌ای ویژه بر ایتاء زبور به داوود و کلام گفتن خدا بر موسی تأکید شده است.

352- زبور مجموعه نیایش‌ها و اندرزهای وحی شده به آن پیامبر محسوب می‌شود که متأسفانه نسخه اصیل آن در گزند حوادثِ هزاره‌های پیش از میان رفته است اما در کتاب مقدس فصلی به نام «مزامیر داود» موجود است که می‌توان رگه‌هایی از آن حقیقت ناب را در خلال آن یافت. علاوه بر این آیه، در آیه 55 اسراء (17:55) نیز ایتاء زبور به داوود را نشانه فضیلتی برای داوود نسبت به برخی پیامبران دیگر شمرده است.
زُبُر (جمع زبور) را پند‌های حکمت‌آمیز اخلاقی و عقلانی شمرده‌اند و کتاب، به احکام و مقررات اطلاق می‌شود و گرنه در روزگار انبیاء پیشین، کتاب به معنای امروز (اوراقی در میان دو جلد) وجود نداشته است. عنوان «زُبُرالاولین» که در قرآن آمده است، دلالت بر محتوای عقلانی و اخلاقی آموزه‌های دینی انبیاء باستان می‌کند.
مخاطب این آیه متعصّبان یهوداند که سیر نبوّت را با انکار پیامبر اسلام متوقف ساختند. ذکر سلسله‌وار پیامبرانی که مورد تجلیل یهودیان نیز می‌باشند، و تأکید بر نزول وحی بر همه آنها، برهانی است بر بی‌پایه بودن انکارشان در نزول وحی بر پیامبر اسلام، ذکر مستقل نام داوود و زبوری که به او داده شد، به دلیل نقشی است که آن پیامبر در پایه‌گذاری دولت یهود، اتّحاد 12 شعبه (سبط) بنی‌اسرائیل و اقتدارشان ایفا کرد، به گونه‌ای که امروز ستاره داوود برای یهودیان نماد ملی و مشابه صلیب برای مسیحیان است.