وَآتُوا الْيَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا

و اموال یتیمان را [پس از رسیدن به رشد و بلوغ، به آنها] بدهید 6 و [اشیاء] مرغوب را با نامرغوب جایگزین مسازید 7 و اموال آنان را [با آمیختن و سوق دادن] به سوی اموال خود مخورید که بی‌گمان این [کار] گناهی بس بزرگ است.8

6- آیه 6 همین سوره (4:6) نحوه تحویل کامل اموال یتیمان را پس از رسیدن به سن بلوغ توضیح می‌دهد. درضمن، سرپرست یتیم می‌تواند مخارج او را از میراث به جا گذاشته شده خرج کند و از همین سرمایه نیازمندی‌هایش را برطرف سازد.

7- اموال یتیم عیناً باید به او مسترد گردد، تبدیل جنس نو با کهنه یا مرغوب با نامرغوب خیانت محسوب می‌شود.

8- «حُوب» را گناه یا تمایل به گناه ترجمه کرده‌اند، گناهی که انسان را به درد و اندوه دچار می‌سازد. این کلمه فقط یکبار در قرآن آمده است.