وَالَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَمَن يَكُنِ الشَّيْطَانُ لَهُ قَرِينًا فَسَاءَ قَرِينًا

و [نیز] کسانی که اموالشان را برای خودنمایی به مردم [=ریاکارانه] انفاق می‌کنند و[لی] نه به خدا ایمان می‌آورند و نه به روز بازپسین، [فاقد انگیزه ایمانی و تدارک آخرت‌اند، بلکه انگیزه‌شان شیطانی است]، و هر که را شیطان قرین [=همنشین] باشد، چه بد همنشینی است. 101

101- قرین بودن باکسی یا چیزی دلالت بر نوعی پیوند و نزدیکی می‌کند، مثل نزدیکی دو دوست. به مردمان هم نسل و هم عصر نیز «قرن» یا قرون گفته می‌شود.قرین بودن شیطان با آدمی نیز همگونی رفتاری را نشان می‌دهد، همچنان که همنشینی با گلخن (فضولات)، به جای همنشینی با گُل، بویناک و بدمنظر می‌باشد. شیطان انفاق‌کنندگان را به نیازمند شدن خودشان با اینکار بیم دهد (بقره 268 (2:268) )، مردم را به رباخواری گرفتار می‌کند (بقره 275 (2:275) )، به آرزوهای مادّی دنیایی اسیر می‌سازد (نساء 120 (4:120) )، ارتباط تنگاتنگ برادری با اهل ریخت و پاش و تبذیر برقرار می‌کند (اسراء 27 (17:27) ). چنین است که هرکس از یاد رحمن (احسان به خلق او) شانه خالی کند، شیطانی «قرین» (همراه شخصیت) او خواهد شد که از راه حق بازش می‌دارد و تنها روز قیامت می‌فهمد که با چه بد قرینی همراه بوده است (زخرف آیات 36 (43:36) تا 38).