102- پس از ذکر آیاتی مبسوط درباره احسان و انفاق (5 آیه)، متوجه و متذکر ساختن تلاوت‌کنندگان قرآن به شاهد و گواه (نمونه قابل مشاهده و الگوی اخلاق و احسان) از پیامبران، به خصوص پیامبر خاتم، نوعی ادغام تئوری با عمل، کتاب با سنّت و متن با معلم می‌باشد. شاهد بودن، به معنای اُسوه و نمونه قابل پیروی را در آیات دیگری نیز می‌توان به وضوح دید (حج 78 (22:78) و بقره 143 (2:143) ). قرآن از مسلمانان خواسته است شاهدی (مدل و الگویی) برای سایر مردم جهان باشند (حج 78 (22:78) ، نساء 41 (4:41) و 135 (4:135) ، مائده 8 (5:8) و 44 (5:44) ). و نیز پیامبران را شاهد و شهید بر امت‌های خود معرفی کرده است. بسیاری از مترجمان شهید را گواه و شاهد بر اعمال پیروان خود دانسته‌اند، اما به تصریح قرآن، فقط خدا بر اعمال بندگان شهید است و پیامبران از آنچه مردم در پنهان انجام می‌دادند، در زمان حیاتشان بی‌خبر بودند، چه رسد پس از رحلتشان (ر ک به مائده 109 (5:109) و 116 (5:116) ).