أَمْ لَهُمْ نَصِيبٌ مِّنَ الْمُلْكِ فَإِذًا لَّا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيرًا

آیا آنان را نصیبی [=مقام و مسئولیتی] در فرمانروایی است؟ که اگر چنین بود، [به اندازه] نقیری 134 [=دانه‌ای در منقار پرنده‌ای] هم به مردم نمی‌دادند.

134- «نَقِیر» از «نَقَرَ»، کوبیدن بر طبل و مشابه آن است (مدثر 8 (74:8) ). منقار پرنده نیز وسیله‌ای است که با کوبیدن آن بر زمین دانه برمی‌چیند. نقیر نماد ناچیزی مقداری است که در منقار پرنده‌ای جای می‌گیرد. به خال و فرورفتگی کوچک پشت هسته خرما نیز، که ممکن است ذره‌ای از شیرینی در آن مانده باشد، نقیر گفته می‌شود که مشابه «فَتِیل» است. منظور از مُلک، همان فرمانروایی سیاسی است که یهودیان به خصوص در دوران داوود و سلیمان، از آن بهره‌مند بودند و پیامبر اسلام با درخواست مردم مدینه به ریاست بر آنها برگزیده شده بود. اشاره آیه به این است که اگر یهودیان قدرت سیاسی داشتند، با تمامیّت‌طلبی خود، آنچنان که امروز در عملکرد رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی و عملکرد سایر قدرتمداران می‌بینیم، حقوق همگان را سلب می‌کردند.