وَإِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُو الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينُ فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَقُولُوا لَهُمْ قَـوْلًا مَّعْرُوفًا
و هرگاه هنگام تقسیم [ارثیه] خویشاوندان [تنگدستانی که سهمی نمی‌برند] و یتیمان و بینوایان حاضر شدند، از آن بهره‌مندشان کنید و به گفتاری پسندیده با آنان سخن گویید. 19
19- در آیه 5 نیز (4:5) جمله «وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاً مَّعْرُوفًا» آمده بود. مخاطب آنجا یتیمان بود و مخاطب اینجا نیازمندان، و در هر دو حال قشر ضعیف و محروم جامعه هستند که نادیده گرفته می‌شوند و به زبان تحقیر با آنان سخن گفته می‌شود.