وَلْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعَافًا خَافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَلْيَقُـولُوا قَـوْلًا سَدِيدًا
آنهایی که اگر خودشان فرزندان ناتوانی از خود باقی گذارند، بر [گرسنگی و محرومیت] آنها بیمناک‌اند، باید نگران [آینده این یتیمان] باشند 20 و باید از خدا بترسند و باید گفتاری استوار و اساسی گویند. 21
20- «خشیّت» نوعی نگرانی در آینده، و «خوف» در زمان حال است. مردم در مورد آینده فرزندانشان پس از خود «خوف» دارند، پس باید حداقل درباره یتیمان کمی خشیّت (نگرانی) داشته باشند.
21- قول سدید سخنی محکم و استوار است که ضمانت اجرایی داشته و بتواند به عنوان سند در محاکم قانونی مطرح گردد.