وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا
و هرکس مؤمنی را به عمد [=تحت تأثیر نفسانیات] بکُشد، کیفر او دوزخ است که در آن جاودان باشد و خدا بر او خشم آورد و از رحمتش محروم سازد و عذابی عظیم برای او مهیا سازد. 216
216- گمان ندارد هیچ آیه‌ای در قرآن تهدیدآمیزتر از این آیه باشد. خداوند به حرمت خون بندگانش قاتلان را به 5 کیفر تهدید کرده است: دوزخ، جاودانه بودن در آن، خشم الهی، لعنت الهی و عذابی عظیم. این تهدید در سیاق آیات مربوط به منافقین محارب، از علم خدا نسبت به تعصّب و کینه‌توزی بعضی از آدمیان، حق به جانبی آنان، توجیه، خودفریبی، تزئین رفتار توسط شیطان و لجبازی و یکدندگی حکایت می‌کند که بدترین جنایت‌ها را به نام دین انجام می‌دهند. آنها نه بر اساس حکم خدا در کتاب مبین، بلکه به اتکاء باورهای دینیِ شکل گرفته در تاریخ از طریق نقلیات عمل می‌کنند.