مَا يُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَيَّ وَمَا أَنَا بِظَـلَّامٍ لِّلْعَبِيدِ

نزد من [=در نظامات من] سخن [در کیفر مجرمان] دگرگون نمی‌شود45 و من هرگز ستمگر به بندگان نیستم46 [بلکه این بازتاب اعمال‌ خودشان است].

45- تبدیل، نوعی تغییر و مبدّل کردن چیزی به چیز دیگری است. به تصریح قرآن چنین تبدیلی نه در قول خدا رخ می‌دهد، نه در کلمات او [انعام 6 (6:6) و 115 (6:115) ، کهف 27 (18:27) ، یونس 10 (10:10) ]، و نه در سنّت الهی [احزاب 62 (33:62) ، فاطر 43 (35:43) ، فتح 23 (48:23) ].

46- در 5 آیه قرآن، ظالم نبودن خدا به بندگان را با جمله: «وَأَنَّ اللهَ لَیْسَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ» [سه بار]، و «وَمَا رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ»، همچنین «وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ» ذکر کرده است. «ظَلَّام» صیغه مبالغه «ظلم» است. گفته می‌شود مبالغه در این وصف، به خاطر مقام خدایی است که اگر حساب و کتابی در کارش نباشد و بی‌جهت بندگان را کیفر دهد، همچون معلمی که تلاش شاگردان را نادیده می‌گیرد، به نیکان و بدان ستم کرده است.