49- «اوّاب» صیغه مبالغه از ریشه «اَوب»، بسیار بازگشت‌کننده است. این صفت کسانی است که با هر دور شدنی از خدا یا نافرمانی او، به زودی به آغوش مغفرت و رحمت او باز می‌گردند و نمی‌گذارند این دوری به طول انجامد. از آنجایی که آدمی دائماً در غفلت و خطاست، انسان‌های هوشیار و همیشه بازگشت‌کننده را «اوّاب» می‌نامند. این صفت 5 بار در قرآن تکرار شده است که 4 بار آن در سوره صاد می‌باشد [آیات 17، 19، 30، 44]. بررسی موارد ذکر شده معنای دقیق این کلمه را روشن می‌سازد.

50- در آیه 4 این سوره، نظام ثبت و ضبط اعمال آدمی را «کتاب حفیظ» شمرده و در این آیه از انسان‌های بسیار محافظت کننده از نفسِ خویش یاد کرده است. از مواردی که قرآن انسانها را به «‌حفاظت» توصیه کرده می‌توان از: حفاظت از فروج [اندام جنسی]، صلات، کتاب الله، حدود الله، و اَیمان [عهد و پیمان‌ها] یاد کرد. «أَوَّابٍ حَفِیظ» کسانی هستند که بر این امور مراقبت و محافظت داشته و با هر خطا و گناهی به فطرت خداجوی خویش باز می‌گردند.