وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُم بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِي الْبِلَادِ هَلْ مِن مَّحِيصٍ
و پیش از آنان، چه بسیار نسل‌هایی53 را که قدرتمندتر از اینان بوده و در شهرها راه [نفوذ و بسط قلمرو و قدرت] گشوده بودند،54 هلاک کردیم [=منقرض ساختیم]. آیا [به هنگام عذاب] راه گریزی55 [برای آنها] وجود داشت؟
53- کلمه «قرن» که در مورد همزمانی و هم مکانی به کار برده می‌شود، به مردمانی که در یک عصر و سرزمین زندگی می‌کنند، نسبت داده می‌شود. مثل مردمان عصر قاجار، عصر پهلوی، عصر قبل یا بعد از انقلاب.
54- نقب زدن، سوارخ کردن دیوار برای عبور از آن است. منظور از «نَقَّبُوا فِی الْبِلادِ»، ظاهراً گسترش قلمرو و بسط شهرها و جمعیت است، یا قدرت تحرک و رفت و آمد.
55- «مَحِیص» از ریشه «حَیَص» [کنار شدن و عدول]، اسم مکانی است برای فرار و پناه بردن. این کلمه 5 بار در قرآن تکرار شده است.