إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَإِلَيْنَا الْمَصِيرُ

بی‌گمان این ماییم که حیات می‌بخشیم و می‌میرانیم و سرانجام [سیر همه پدیده‌ها و تحولات] به سوی ماست.66

66- «صیرورت»، شدن و تحوّل یافتن و رسیدن است. اهل لغت «مصیر» را مصدر میمی و اسم مکان به معنای بازگشتگاه گرفته‌اند. اما «مصیر» با «مرجع» و «مسیر» فرق دارد؛ در این لغت، توجه به سرانجام تحولات و محصول فرآیند مورد نظر است. مشتقات این واژه 29 بار در قرآن تکرار شده است. در این آیه نیم‌خطی پنج بار پروردگار با ضمیر جمعی «ما»، زندگی و مرگ را به خود و تمامی نیروها و عوامل دست اندرکار طبیعت نسبت داده است که چنین تمرکزی در قرآن کم‌نظیر است. حجر 23 (15:23) ، انسان 2 (76:2) و انعام 6 (6:6) نیز چنین هستند.