16- «اَخْذ»، گرفتن چیزی است که مصادیق مختلف دارد. آخذ گیرنده است هود 56 (11:56) - «...مَا مِنْ دَابَّهٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِیَتِهَا...»، و «آخِذِین» جمع آن به معنای گیرندگان است. وضع حال «آخِذِین» به جای فعل مضارع «یأخذون» نشانگر اتصال دائمی آنها به مخزن لایزال رحمت الهی است.

17- سه صفت: مؤمن، متقی و محسن، به ترتیب در ارتباط با: خدا، خود و خلق می‌باشد. محسن کسی است که خیر و محبتش به خلق می‌رسد. فعل کانوا [در: کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ] دلالت بر استمرار عمل و تکوین شخصیتی فرد بر صفت احسان می‌کند. در آیه 26 سوره طور (52:26) «قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِین» بر شفقّت‌ورزی بهشتیان تصریح دارد که تعبیر مشابهی از محسن نامیدن آنان در این سوره دارد.