إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُّنكَرُونَ
آنگاه که بر او وارد شدند، پس سلام کردند و ابراهیم سلامی [گرم‌تر] داد [در حالی که] مردمانی ناشناس بودند.24
24- در این آیه سلام مهمانان با فتحه تنوین، آمده است و سلام ابراهیم با ضمه فاعلی، که از نظر قواعد زبانی دلالت بر سلامی صمیمی‌تر و برتر می‌کند. هر انسانی جواب سلام نزدیکانش را می‌دهد، ولی استقبال از غریبه با روی خوش و پاسخی صمیمی، دلالت بر مهمان دوستی و دلی سرشار از مهر و محبت می‌کند.