فَقَرَّبَهُ إِلَيْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْكُلُونَ
آنگاه [طعام را] نزدیک‌شان قرار داد27 و [پس از مدتی] گفت: آیا میل نمی‌فرمایید؟28
27- در ظاهر ممکن است این سئوال به ذهن کسی خطور کند که چرا قرآن به ذکر این جزئیات و آداب بی‌اهمیت پرداخته است؟ اما هیچ لفظی در قرآن بی‌دلیل نیامده و هیچ کلمه‌ای خالی از حکمت نیست. در این آیه نزدیک بردن طعام نزد مهمانان نشانه سخاوت و احترام و کرامت قائل شدن برای آنان و تمایل صاحبخانه به مصرف غذاست، نه مانند برخی سفره‌های تزئینی نوروز که دور از دسترس مهمانان، صرفاً برای تشریفات چیده می‌شود.
28- جمله «أَلَا تَأْکُلُونَ» که نوعی تعارف و اصرار به خوردن است، تأکیدی است بر تمایل ابراهیم به غذا خوردن مهمانان.