54- معنای اصلی «ذنب»، دُم یا دنباله و یا عوارض و عقوبتی است که در پی گناه می‌آید. اگر به گناه ذنب گفته شده، به خاطر همین پیامدهای ناگوار آن در دنیا و آخرت می‌باشد. جمع ذنب، ذُنُوب است، اما «ذَنُوب»، هرچند از همان ریشه و معنای اصلی است، به نصیب و بهره هرکس از اعمالش گفته می‌شود که «دنباله» و نتیجه آن است. در «المنجد» از جمله مصداقِ دلو پُر آب یا دارای ریسمان بلند را، که آن نیز نتیجه و حاصل یک عمل است، برای ذَنب تعریف کرده است.