8- «حُبُک» مشتمل بر دو معنای استحکام و زیبایی است، مثل پارچه‌ای که محکم و زیبا بافته شده باشد یا کمربند تزیینی. در برخی از مصادیق این کلمه مفهوم موّاج و طیف‌گونه بودن وجود دارد، مثل امواج و شیارهایی که باد در آب یا ماسه صحرا به وجود می‌آورد، یا چین و شکن گیسوی بافته شده و امثال آن که نوعی زیبایی یا بسته شدن در آن مشاهده می‌شود. آیات متعددی که در قرآن از هفت آسمان یاد کرده است، عمدتا بر همین دو نقش استحکام و زیبایی تصریح دارد [صافات 6 (37:6) ، فصلت 12 (41:12) ، ملک 5 (67:5) ، حجر 16 (15:16) و ق 6 (50:6) ]. هفت طبقه بودن جوّ زمین، با توجه به معنای نمادین عدد هفت، که دلالت بر کثرت می‌کند، تشبیهی است از مختلف بودن آدمیان در گفتار، همچنان که در طبقات هفتگانه آسمان وجود دارد: مؤمنون 17 (23:17) - «وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِق...». سوگند به آسمان در قرآن فراوان آمده است، اما تنها در سه آیه از ماهیّت ذاتی آسمان [جوّ زمین] سخن گفته که بیانگر یک موضوع از سه زاویه مختلف است‌:
1] طارق 11 (86:11) - «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ» [سوگند به آسمان دارای ماهیت رجعت دهنده].
2] بروج 1 (85:1) - «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ» [سوگند به آسمان دارای ماهیت بروج].
3] ذاریات 7 (51:7) - «وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ» [سوگند به آسمان دارای ماهیت بستن و محکم کردن و زینت بخشیدن].