1- نام «طور» ده بار در قرآن تکرار شده که دو بار آن با وصف «سینا» یا «سینین»، و هشت بار با الف و لام معرفه آمده است که دلالت بر مشخص و معین بودن آن می‌کند. طور همان مکانی است که موسی(ع) از سوی راست یا خجسته و ایمنی‌بخش [جانب الاَیمن] آن مخاطب کلام الهی قرار گرفت [مریم 52، طه 80، قصص 29 و 46]، و به خاطر نقض پیمان بنی‌اسرائیل، همچون هشداری از ده فرمان نازل شده در آن برفراز این قوم قرار داشت «وَرَفَعْنَا فَوْقَهُمُ الطُّورَ» [بقره 63 و 93، نساء 154]. از آیات اولیه سوره تین نیز که طور سینا را در برابر مکه [بلد الامین] قرار داده است، می‌توان دریافت که منظور از «طور»، همان طور سینا و میعادگاه موسی(ع) است «وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ وَطُورِ سِینِینَ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ».
اما در معنای لغوی «طور» مفهوم شکل و حالت غلبه دارد و در قرآن آمده است: ما شما را به حالت‌های متنوع آفریدیم: «مَا لَکُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا» [نوح 13 و 14]. تغییر و تحولات اجتماعی و تکامل تدریجی موجودات را نیز تَطُّور می‌گویند و چه بسا سرزمین یا کوه طور، پیچ و خم‌ها یا تفاوت منظرهای مختلفی داشته است و چه بسا طور اشاره‌ای مجازی به تحولات تاریخی و حوادث و رویدادهای گوناگون قوم بنی‌اسرائیل در دامنه آن داشته باشد [والله اعلم].
از نظر زمانی، هشت آیه ابتدای این سوره در میانه اولین سال بعثت در آغاز رسالت پیامبر(ص) نازل شده و ششمین گروه وحی محسوب می‌شود [پس از: پنج آیه ابتدای سوره علق، هفت آیه ابتدای مدثر، دو آیه اول عصر، شش آیه ابتدای ذاریات و دو آیه ابتدای تکاثر]. از این روی برای فهم بهتر باید خود را جای مسلمانان اولیه‌ای قرار دهیم که برای نخستین بار با این مفاهیم به‌گونه موجز و مختصر آگاه می‌شدند. بقیه آیات سوره در سال چهارم بعثت در دو فاصله زمانی کوتاه نازل شده است.