12- «یُدَعُّونَ» از ریشه «دَعَّ»، به شدت و با قهر راندن کسی است. این کلمه یک بار دیگر درباره راندن یتیم آمده است: « ماعون 1 (107:1) و 2- أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیم». طبیعی است کسی که از حداقل عواطف بشری محروم است و نه تنها یتیم را انعام و اکرام نمی‌کند، بلکه به شدّت از خود می‌راند، در بازتاب رفتارش جز رانده شدن به شدت به سوی دوزخ اعمالش نمی‌بیند.