وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ
و کسانی که فرزندان‌شان به [واسطه] ایمانی از آنان پیروی کردند،18 آنها را [نیز در بهشت] به ایشان ملحق خواهیم کرد و از [پاداش] عمل‌شان ذره‌ای نمی‌کاهیم، [زیرا] هر کس در گرو دستاورد خویش است19 [=واسطه تراشی در کار نیست].
18- نکره آمده «إِیمَانٍ» وسعت و تنوع اعمال ناشی از آن را نشان می‌دهد.
19- رهن در گرو گذاشتن چیزی است. آنچه رهن گذاشته می‌شود با پرداخت تدریجی اقساط آزاد می‌شود. انسان نیز گویی در گرو مکتسبات خویش است و با کردارش استعدادهای بالقوه خود را به فعلیّت درمی‌آورد و انسانیت خویش را تحقّق می‌بخشد. آیه 38 سوره مدثر (74:38) نیز در همین زمینه است: «کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَهٌ».
«أَلَتْنَاهُمْ» از ریشه «اَلْت» [نقصان]، کاهش دادن و کم کردن از پاداش عمل است. این لفظ فقط یک بار در قرآن آمده است.