وَمِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ
و نیز [در پاسی] از شب، و به هنگام افول ستارگان [در سحرگاهان، با مناجات و دعا و نماز] او را تسبیح کن.49
49- ظاهراً فرمان تسبیح هنگام برخاستن از خواب، ناظر به اقدامات مثبت عملی در روز است، و فرمان تسبیح در پاسی از شب و هنگام افول ستارگان در سحرگاهان، مناجات‌های با ضمیر و ذهن و زبان با خداست. سخن از برخواستن از خواب شب که پیامی است بر پایان آن و نیز اشاره به افول ستارگان در آستانه صبح، تماماً امید بخشیدن به گذر روزگار سختی و آمدن آسانی‌هاست.