:
عِندَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى
که جایگاه بهشت همان جاست16 [=منزلگاه بهشتیان در آنجا یا در کنار آن است].
16- «مَأْوَا» به پناهگاه گفته میشود و «مَثْوَى» از ریشه «ثوی» به اقامت در آن. اولی پناه بردن به یک «مکان» است، دومی اقامت در آن در طول «زمان».