مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى

[که] دوستِ همنشین شما [=پیامبر] نه گمراه شد و نه به بیراهه رفت.3

3- غوایه، به راه تباهی و هلاکت رفتن است، درست مقابل رشد که روانه راه سعادت شدن است. قرآن واژه «غوایه» را مقابل رشد قرار داده است. مثل: بقره 256 (2:256) : لا إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ. [همچنین اعراف 146 (7:146) ]. اطاعت از حق، آدمی را به رشد می‌رساند و عصیان در برابر آن، به غَی [وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى- طه 121 (20:121) ].