20- مشرکان معاصر پیامبر اسلام بُت‌های متعددی داشتند، ولی سه بُت: لات، عُزی و منات از اهمیت بیشتری برخوردار بودند. مشرکان گرچه تحت تأثیر تعالیم توحیدی ابراهیم و اسمعیل، به وجود «الله» باور داشتند، اما به دلیل باور به ارباب انواع که در جهان آن روزگار حاکم بود، به خصوص تثلیث مسیحیت که تحت تأثیر اقنوم‌های سه‌گانه یونان باستان بدعت‌گذاری شده بود، این سه بُت بزرگ را نماد: الوهیّت [لات]، عزّت و ربوبیّت [عُزی] و پادشاهی و ملک [منات] می‌شمردند، و هنگام طواف به دور کعبه می‌گفتند: وَالّلاتَ وَالعُزی و مَناهَ الثّالِثهُ الاُخری، فَاِنَّهُنَّ غَرانیقُ العُلی و اِنّ شَفَاعَتَهُنَّ لَتُرتَجی [لات و عزی و منات پرندگان والا مقامی هستند که از آنها امید شفاعت می‌رود]!