5- کلمه «وحی» که 78 بار در قرآن تکرار شده است، بر سخن گفتن و انتقال پیام به شیوه‌ای غیر متعارف دلالت می‌کند. در قرآن آمده است، زکریا(ع) که در ملاقات با فرشتگان و دریافت بشارت تولد یحیی دچار لکنت و ناتوانی از سخن گفتن شده بود، از طریق ایما و اشاره، با حرکات دست و صورت از محراب عبادت مردم را توصیه به تسبیح شبانه روزی خدا می‌کرد [مریم 11 (19:11) ]. چنین حالتی را قرآن وحی نامیده است؛ وحی یک انسان به انسان‌های دیگر به شیوه غیر متعارف. قرآن سخن گفتن پنهانی و توطئه گرانه شیطان صفتان علیه پیامبران را نیز، که غیر صریح و منافقانه است، وحی نامیده است [انعام 112 (6:112) و 121 (19:121) ]. خدا علاوه بر پیامبران، به زنبور عسل [نحل 68 (16:68) ]، طبقات جوّ زمین [فصلت 12 (41:12) ]، زمین [زلزال 5 (99:5) ]، حواریون حضرت عیسی [مائده 111 (5:111) ]، و مادر موسی [اعراف 160 (6:160) ] نیز وحی کرده است.