مِن نُّطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى
از نطفهای آنگاه که به اندازه[های ژنتیکی] در میآید.49
49- نطفه انسان را از آن جهت «منی» میگویند که پروردگار علیم و حکیم در کروموزومها و ژنهای آن اندازه و نظم شگفتآوری تقدیر کرده است. مرگ نیز از آنجایی که مخلوق خدا [سوره ملک آیه 2 (67:2) ] و مقدّر اوست، «مَنِیّه» نامیده شده است. آرزو کردن را هم، که تنظیم تصوراتی در ذهن و سامان دادن خیالاتی در دل است، «تَمَنّی» گفتهاند [آلعمران 183 (3:183) ]. «أُمْنِیَّتِهِ» نیز آرزوها و محصول خیالاتی است که در ذهن یا قلب آدمی پدید میآید.