فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُّنْهَمِرٍ
پس [در اجابت دعای او] درهای آسمان را به بارانی سیل‌آسا گشودیم.16
16- «مُّنْهَمِرٍ» از ریشه هَمَرْ، به ریختن اشک چشم گفته می‌شود. تشبیه باران سیل‌آسا به اشک، حائز نکته‌ای قابل تأمل است؛ هر اشکی ناشی از تأثیرات عاطفی و تأسفی بر گذشته است، گویی آسمان در تأسف از سرنوشت آنان گریسته است.