وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ

و از زمین نیز چشمه‌هایی بشکافیم [=به فوران درآوردیم] و آب‌ها[ی زمین و آسمان] برای امری که مقدّر شده بود17 به هم پیوستند.

17- «قدر» اندازه است. در قرآن آمده است که خداوند همه چیز را به اندازه آفریده [قمر 49 (54:49) ] و همه چیز گنجینه‌اش نزد خداست و جز به اندازه نازل نمی‌کند [حجر 21 (15:21) ]. فعل مجهول «قُدِرَ» دخالت عوامل ناشناخته‌ای برای مخاطبان را نشان می‌دهد که در حساب و کتاب خدا قدر و اندازه دارد و چنین طوفان و سیلی بی‌قاعده و تصادفی و مغایر نظم طبیعت رخ نداده است.