24- تعجب مشرکان از پیام توحیدی قرآن، در یکی شمردن معبود مطلق و ترک خدایان خیالی را در آیات زیر می‌توان دید:
ص 5 (38:5) - «أَجَعَلَ الْآلِهَهَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عُجَابٌ» ؛ اعراف 70 (7:70) - «قَالُوا أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللهَ وَحْدَهُ وَنَذَرَ مَا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُنَا...» ؛ اسراء 46 (17:46) - «...وَإِذَا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ نُفُورًا» ؛ زمر 45 (39:45) - «وَإِذَا ذُکِرَ اللّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ...».

25- «سُعُر» از سَعیر، آتش دوزخ است، ولی به گفته برخی مفسرین، در این آیه معنای دیوانه و احمق می‌دهد. در آیه 47 به آنها پاسخ داده شده است که مسلماً مجرمین هستند که در «ضَلالٍ وَسُعُر» خواهند بود.