35- اصل حَصَب انداختن و پرتاب کردن است، مثل انداختن سنگریزه به سوی کسی، یا انداختن دوزخیان در آتش. «حاصب» را بادهای حاوی خاک و شن‌ریزه گفته‌اند که از سوی صحراها و کویرها می‌وزد. اما با توجه به آیه مورد نظر، که درباره عاقبت قوم لوط است، می‌توان آن را گدازه‌های آتشفشانی دانست که سنگ‌ریزه‌ها و خاکستر داغی را به اطراف می‌پاشد.

36- سخن از آل لوط که در سه آیه دیگر [نمل 56 (27:56) و حجر 59 (15:59) و 61 (15:61) ] ذکر شده، ظاهرا خانواده لوط هستند که رسولان به سوی آنان آمده بودند: حجر 61 (15:61) - «فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ».