نِّعْمَةً مِّنْ عِندِنَا كَذَلِكَ نَجْزِي مَن شَكَرَ
[این] نعمتی از جانب ما بود، ما آن را که شاکر [نعمت خدا] باشد37 این چنین پاداش می‌دهیم.
37- کفر، ناسپاسی، نادیده گرفتن و ضایع کردن نعمت است و شکر، سپاسگزاری از نعمت دهنده، به زبان آوردن و بهره‌برداری عملی از نعمت در مسیر رضایت منعم. در معنای ریشه‌ای شکر، نوعی فزونی و زیادت است. این واژه را در زبان عربی در موارد: چشمه پُر آب، گاو پر شیر و آسمان پر باران به کار می‌برند که تماماً دلالت بر برکت و رشد و توسعه و استفاده بهینه از نعمت می‌کند.