42- از 45 موردی که مشتقات کلمه «صُبْحِ» در قرآن آمده است بیشتر آنها معنای مجازی داشته و تنها 10 مورد آن در معنای حقیقی زمان صبح [بامدادان] است. از آنجایی که صبح نماد روشنایی پس از شب تیره است و به چراغ نیز مصباح گفته می‌شود، در کلمه صبح مفهوم «شدن»، یعنی فرآیند و نتیجه یک عمل در طبیعت یا رفتار انسان نهفته است: مثل پشیمان شد، بازنده شد، دلش خالی شد، خشک شد و... [فاصبح من النادمین/ خاسرین/ فارغاً/ کالصریم و...]. به این ترتیب بیشترین کار برد کلمه صبح در قرآن، به صورت مجازی [به صورت فعل مقاربه اَصْبَحَ] به کار رفته است که حاوی پیامی عمیق‌تر از صبح ظاهری، و رهگشای فهم سرانجام امور در دنیا و آخرت است.
« بُکْرَه» به اول روز گفته می‌شود، همان طور که به دوشیزه بِکر گفته می‌شود که در آغاز جوانی است.