53- « زُبُر» جمع زَبُور، به دو معنا در قرآن آمده است؛ یکی کتاب‌های حکمت‌آمیز، مثل زبور داود. دیگری به معنای قطعات جدا شده، مثل: قطعات سنگهای آهن‌دار [کهف 96 (18:96) - زُبَرَ الْحَدِیدِ] و همچنین قطعه قطعه شدن وحدت یک جامعه [مؤمنون 53 (23:53) - فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرًا]. در این صورت معنای این آیه ثبت و ضبط اعمال هرکس در پرونده‌های جدا و مستقل از هم است [والله اعلم].
به نظر می‌رسد علت زَبور نامیدن کتاب‌های دینی، قطعه قطعه و جدا بودن آیات و احکام آن باشد که به گونه تفکیک شده همه موارد هدایتی را در جای خود بیان کرده است. این همان تفصیل یافتن تدریجی کتاب محکم و یکپارچه است [هود 1 (11:1) ، یونس 24 (10:24) و 37 (10:37) ، فصلت 3 (41:3) و 43 (41:43) ، انعام 97 (6:97) ، 98، 114 (6:114) و 154 (6:154) ، اعراف 32 (7:32) و 174 (7:174) ].