فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ

در جایگاه راستینی،55 نزد پادشاهی مقتدر.56

55- «مَقْعَد» اسم مکان قعود [نشستن] است. به سنگرهای جنگی نیز «مَقَاعِدَ لِلْقِتَال» [آل‌عمران 121 (3:121) ] گفته می‌شود که جمع مقعد است. نشستن نوعی استراحت و آرامشِ پس از انجام کاری سخت نهفته است. گویا منظور از «مَقْعَدِ صِدْق»، آرامش و آسایشِ ناشی از صداقت‌های زبانی و عملی دنیایی باشد و یا وعده صادقانه الهی برای متقین.

56- «مَلِیک» از ریشه ملک، در باب تفعیل دلالت بر پادشاهی مطلق خدا بر عالم هستی می‌کند که در نهایت اقتدار است. نام مقتدر در آیه 42 نیز آمده است «عَزِیزٍ مُّقْتَدِر».