وَخَلَقَ الْجَانَّ مِن مَّارِجٍ مِّن نَّارٍ
و جِن را از آمیخته‌ای از آتش19 [=انرژی خالص- آتش بی‌دود].
19- مشتقات کلمه «مَارِج» پنج بار در قرآن تکرار شده است، دو بار به معنای درهم شدن دو جریان آب «مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَان»، 2 بار «مرجان» [مروارید کوچک]، و یکبار نیز در وصف تردید و آشفتگی فکری «...جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیج». به نظر می‌رسد منظور از خلقت جن از مارج، اختلاط و ترکیبی از انرژی خالص [از ترکیب مادی] باشد [والله اعلم].
«مَرَجَ الْبَحْرَیْن» را در زبان فارسی، به هم پیوستن و مخلوط شدن دو سیستم آبی ترجمه می‌کنند که با توضیح آیه بعدی در عدم اختلاط ماهیتی آنان به دلیل برزخ میان آن دو کمی تعارض پیدا می‌کند، در واقع این دو سیستم درهم ادغام می‌شوند، اما با وجود اختلاط ظاهری، هرکدام مختصات خود را حفظ می‌کنند. اعراب فرستادن چهارپایان به صحرا را «مرجتُ الدّابه» می‌گفتند که بدیهی است با هم یکی نمی‌شدند! به تعبیر مولوی در دفتر اول بخش 36:
رگ‌رگست این‌آب‌شیرین‌آب شور
در خلایق می‌رود تا نفخ صور
رنـگ‌هـای نیـکو از خُـم صفــاست
رنگ زشتان ازسیاهابه جفاست
صبغــه الله نــام آن رنــگ لطیــف
لعنـه الله بـوی این رنگ کثیف
آنــچ از دریـــا به دریـــا مــی‌رود
از همانجـا کامـد آنجا می‌رود
گویا فعل «Merge» در زبان انگلیسی که به هنگام پیوستن دو کمپانی یا دو جاده و مسیر به یکدیگر به کار برده می‌شود از زبان عربی در دوران تمدّن اسلامی، وارد زبان انگلیسی شده باشد!