38- مقام ربّ را می‌توان همان منزلت و جلالت ربّ شمرد که بنا به حکمتش به حساب بندگان رسیدگی می‌کند. او در عین آنکه بخشنده و مهربان است، اما عذاب سختی نیز دارد [حجر 49 (15:49) و 50- «نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ وَأَنَّ عَذَابِی هُوَ الْعَذَابُ الْأَلِیمُ»] همچنان‌که معلم با وجود مهر و محبّت به محصلان، ناشایستگان را رد می‌کند. کسی که از معلم یا پلیس می‌ترسد، در واقع نه از شخص آنها، بلکه از مقام و موقعیت آنان در تعیین کارنامه و جریمه خود می‌ترسد. در این سوره که ناظر به رحمت عام پروردگار است، فقط سه آیه [41، 43 و 44] درباره دوزخ مجرمین دیده می‌شود اما بیش از ده برابر آن تا انتهای سوره [32 آیه] در وصف بهشتِ پروا پیشگان از مقام پرودگار است. نعمات آن بهشت که دائماً [20 مرتبه] به صورت نکره [ناشناخته] ذکر شده است، دلالت بر غیرمتعارف و غیردنیایی بودن آنها می‌کند که به ناچار و به گونه مجازی در قالب الفاظِ شناخته شده بشری بیان شده است.